Man overleden

Die praktijk deelde ze tot dit voorjaar met haar man Koen Verstrynge, tot hij dit voorjaar plots overleed.

"Hij was gespecialiseerd in grotere boerderijdieren," vertelt Eef. "We hebben elkaar leren kennen tijdens onze opleiding en na onze studies volgde ik de liefde vanuit Limburg naar zijn geboortestreek. Hij moest voor zijn werk vaak buitenshuis zijn, maar ook ik ga vaak op afspraak langs. Het is immers niet evident om met een vis op huisbezoek te komen. Al mag je dierenliefde niet onderschatten. Op een dag stond hier iemand van De Panne voor de deur die negentig kilometer gereden had om zijn goudvis te redden. Dat vond ik straf, maar ook oprecht schoon."

ZELFSTUDIE

Door het beperkte lesaanbod moest Eef vooral aan zelfstudie doen.

"Er bestonden indertijd te weinig cursussen rond", zegt ze. "Ik stond wel op het punt me bij te scholen aan de Universiteit van Florida, maar toen was ik net zwanger van ons derde kindje. Ondertussen is die opleiding afgeschaft. In eigen land beweegt er echter weer wat. Zo geef ik zelf ook les aan dierenartsassistentes in Vives Roeselare. Ik zou dit najaar graag ook starten met groepslessen microscopie voor koi-liefhebbers. Daar is steeds meer vraag naar."

Vooral tussen maart en juni wordt Eef overspoeld door bezorgde vissenliefhebbers.

"In die maanden verwarmt het water en dat zorgt voor een plotse groei van parasieten en ziektekiemen", verklaart ze. "De weerstand van vissen vergroot echter zo vlug niet en dat brengt heel wat ziektes met zich mee. Ik merk ook dat er steeds meer vissen een tumor ontwikkelen. Opereren is mogelijk, maar uiteraard heel delicaat. Vooral het genezen van de wonde in water is niet zo evident. In de praktijk behandel ik voor zeventig procent rasvissen zoals kois. Ergens logisch, want voor duurdere vissen hebben mensen meer over. Al behandel ik àlle vissen. Zo heb ik hier eens een piranha binnengekregen die een oog was kwijtgespeeld door een andere piranha."

auteur: VALENTIJN DUMOULEIN